નાના હતા ત્યારે કેવાંક અટકચાળા કરતા હતા, નદી નાળે ભટકાતાતા,
એ તો હવે જુની વાત છે,
કેવા ચડતા આફળતા હતા જ્હાડની ડાળીઓ પર અને હવાતિયા મારતાંતા, જ્હાડ પરથી પાડેલ એક કેરી ખાવા,
એ તો હવે જુની વાત છે,
જંગલમાં ભટકાતા ભટકાતા એ લેહારથી આવતા હતા અને બેફિકર ફરતા હતા,
એ તો હવે જુની વાત છે,
રમતાતા ગીલી ડુંડા અને ઘણા જોડે મારામારી કરી, આવતાંતા ઘેર,
એ તો હવે જુની વાત છે,
હવે બદલાયો છે સમય અને બદલાયા છે માણશોના મન, કેવા હતા આપણા મોટેરાઓ જે કોઈ પણ ક્ષણે મદદે આવી ચડતાતા,
એ તો હવે જુની વાત છે,
ગાડી, બંગલા, રૂપિયા, ખાઈ ગયા છે બધાના મન અને સમયની દોડમાં ભૂલી ગયા આપણે જ આપણા નાનપણને,
એ તો હવે જુની વાત છે,
આજે મન મુકીને વસવાનું મન થાય છે, કે પછી આ ખુલ્લા આકાશમાં વિહરવાનું મન થાય છે,
પણ કયા છે સમય આ બધાની પાછળ પાગલ થવાનો, એ જ તો મોટી વાત છે.
No comments:
Post a Comment